Srećan Božić

Većina hrišćanskih vernika u svetu slavi Božić po Gregorijanskom kalendaru, dok manji deo hrišćana. među kojima i Srbi, Božić praznuje 7. januara, po Julijanskom kalendaru

Gregorijanski ili „novi“ kalendar nazvan je po papi Grguru XIII, koji ga je uveo papskom bulom 1582. godine. Taj kalendar odmah su prihvatile Italija, Poljska, Portugal i Španija, a ubrzo i ostale katoličke zemlje.

Protestantske zemlje prešle su na Gregorijanski kalendar mnogo kasnije, a pravoslavne tek u 20. veku. Julijanski kalendar, koji je uveo Julije Cezar 46. godine pre nove ere i koji se od Greogrijanskog razlikuje za 13 dana, međutim, i danas koriste neke nacionalne pravoslavne crkve, među kojima su srpska, crnogorska i makedonska.

Božić prema Julijanskom kalendaru 7. januara slave i ruska i gruzijska pravoslavna crkva, Jerusalimska patrijaršija, Kopti i neki manastiri na Svetoj gori u Grčkoj.

Badnji dan predstavlja poslednji i najstroži dan božićnog posta, a ujedno i veliku sreću jer je to dan pre Hristovog rođenja. Dobio je ime po Badnjaku, hrastovom drvetu, koje se na taj dan seče i pali.

Glavno obeležje je Badnjak koji se seče tog jutra, a hrast za Slovene predstavlja sveto drvo. Na primer loženje badnjaka je povezano sa ognjem i ognjištem i to je središnji element ovog praznika. Simbol je rađanja novog sunca, a mladi hrast je spaljivanjem davan ognju radi nove godine, a varnice koje bi izbile iz plamena najavljivale bi rod i prinos.

Običaj sečenja badnjaka se vezuje za to što su vitlejemski pastiri, na znak Zvezde da se rodio Hristos Spasitelj, nasekli grane i poneli u pećinu da nalože vatru i ogreju Hrista i njegovu majku.

Badnjak, predstavlja ono drvo koje je Josif založio u hladnoj pećini, kada se Hristos rodio. Badnjak, nagoveštava i drvo Krsta Hristovog. Osim u kuće unošenje, Badnjak se već više godina unosi u javne gradske ustanove i firme.